حالا باورش سخت است که در گذشته، پوشیدن پالتو تنها امتیاز مردان بود. برای اولین بار، نسخه زنانه توسط معشوقه پادشاه لوئیس پانزدهم فرانسه مارکیز د پومپادور به مد معرفی شد.
او زنانگی و ظرافت را به پالتو وارد شده از اسپانیا (از اسپانیایی، یک شنل جادار با کلاه) اضافه کرد و آن را دوباره برای خود ترسیم کرد. پالتو کوتاه دوبل با برش مستقیم.
پارچه پشم (شاید با افزودن مواد مصنوعی): روزی روزگاری پالتو زنانه پلنگی جزء لاینفک لباس تفنگداران دریایی بود و برای محافظت در برابر آب و هوا خدمت می کرد، اما با گذشت زمان این نوع لباس دستخوش تغییراتی شده است.
با این حال، یقه رو به پایین بدون تغییر باقی ماند که می توان آن را از یک طرف (بسته به جهت باد) و دو ردیف دکمه (فلزی یا چوبی) محکم کرد.
جیب های پچ گاهی با جیب های جوش (مستقیم یا مورب) جایگزین می شوند. پالتو کوتاه: چاق شدن، بدقواره شدن. به لطف حلقه های چرمی لولایی و دکمه های نیش شکل کشیده قابل تشخیص است. دارای کاپوت و جیب های پچ. همانند مدل قبلی، لباس نیروی دریایی به عنوان نمونه اولیه خدمت می کرد.
آنها از پارچه پشم گوسفند تولید شده در شهر دافل دوخته شده اند، از این رو به این نام خوانده می شود. رنگ های بوردو، سبز تیره، شنی، آبی تیره.
پالتو دافل برای خانم هایی با هیکل لاغر و انحنا مناسب است. در مورد اول، او بر خط شبح تأکید می کند، در مورد دوم، نقص های شکل را پنهان می کند.
پالتو کلاسیک انگلیسی برش بلند و نیمه مجاور. این نام به افتخار ششمین ارل چسترفیلد گرفته شده است که در آغاز قرن نوزدهم چیزی شبیه یک پالتو روپوش را به یک خیاط سفارش داد.
یک یا دو طرف را بپوشانید. ممکن است یک بست مخفی، برگردان کوتاه داشته باشد. گاهی اوقات با جیب های بالدار، اغلب از پارچه با الگوی شاه ماهی، گاهی اوقات با یقه مخملی یا مخملی.
پالتوی به شکل پیله. ویژگی اصلی انبساط در قسمت کمر و باریک شدن پایین است. اوورسایز نیز نامیده می شود. حالتی آرام و شانه های افتاده دارد. به ندرت با چیزی تزئین شده است، مینیمالیسم را دوست دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.